çok sigara içtiğimi fark eden güzel bir kadın, çıkıp geldi yanıma ne dedi derdin. adımı sormadan giriştiği bu merakı, hitap etmeyeceği anlamına gelir. gece uzun ve kasvetli bir yer ankara, bu kadının evi ne kadar uzaksa, o kadar bu gece.
20 aralık 2021, 00:17
erkenden uyanıp yanımdan kalktığın ve seni evinin mutfağında bulduğum günlerin hatırını kıramam, hakkın geçti bana kaç kez. nasıl mutlu ettin beni asla tanımlayamam kelimelerle. pazar kahvaltılarımızı zehir etmeden önce çok mutlu ederdin ki beni, canım çok yanmasın. bu merhamet midir bir anlık düşün kendini? yoksa devasa bir çukura düşmek üzere olan birini, adımlarının sonunda mutluluğa kavuşacağı serabını gördürerek yürümeye devam ettirmek mi? sen karar ver.
18 ocak 2022, 20:46
ankara'nın elleri doğar ölmüş gibi hissettiğinde
canlı cenazeni bile rahat bırakmaz
ölüyü öldürmek mümkün olsaydı
bu ancak bu şehre mahsus kılınırdı
hiçbir yeri huzur vermez böyle anlarda
şehrin köşelerini geçmişin tutmuştur
asfaltta eriyen sakız gibi yaşanmışlıklarda
senin olan her şey artık birer dutluktur
düştüğün gönül çukuruyla
şehrin cehennemini boylarsın
çekersin sevabıyla günahıyla
aptallığının diyetini harcarsın
bedelini ödeyip çıktığında dipten
artık kendin için büyük bir ursun,
aldırmadığın her hissi ölü doğurursun.
3 nisan 2022, 18:36
bir yılda bin yıl yaşadım, bin otuzikime bastım bugün. kulağımda çatallaşan sesin, altımda salona serdiğimiz nevresim; biz kokmuş mu diye bir nefes çekerken yerle bir oluyor hevesim. huy çıkar can çıkmaz sen gelmeden.
2 şubat 2022, 03:44
herkes talep görmek ister
bunun için arz eder kendini
mıknatıslı ya da yapışkanlı süsler
kapaklara asar bendini
geçici bir hevese kurban gittiğini
anlamayanlar için güzeldir günler
bilmemek mutluluk
bilmekse korkuluk
kaçırır insanı gölgeden
gerçeği isteyenler inceden
düşüncelere dalar hep birden
ne birbirlerine meylederler
ne de yaşamaya
arafta koşuşup dururlar
af dileyip kendileriyle barışmaya.
1 temmuz 2022, 16:33
sırtını kaşımanın verdiği bir baltaya sap olmaklık hissi kadar doyurmadı hiçbir başarı beni. sen kendini sevdirmedin bana, ben sevdim seni. bedelini de ağır ödedim, üstü kaldı. var sen düşün kalbindeki vebali.
yaşanmaz değil, yaşarsın. senin gibiler gecikirler pişmanlıklara. sonra da tam vaktinde gelmiş gibi hissederler. canın yanacak, döktürdüğün her göz yaşı damlam için bir fenalık gelecek başına. beni anacaksın, anlayacaksın. özleyeceksin beni, sana benim gibi dokunmayacağını anladığında hiç kimsenin. beni bırakışına değil, böyle bırakışınadır sitemim. kurbanlıkların bile gözlerini bağlarlar. sen gözlerimin önünde öldürdün beni.
26 şubat 2022, 18:34
dalgakıran mı girmiş köküne
ışıklardan dönünce girilen sokağın
ille de orada birikeyim diyor insanlar
bir lavabo gideri gibi tıkalı kaldırım
kuyruğun başını gören cennetlik
sonundaysa beklenmez biteviye, kaçın
kaçın ve denizin kokusuna aldırış edin
banklar boşken birini kapın
kendinize yer verin sahile nazır
vücudunuz oynamayı sevmiyorsa içinizden ayağa kalkın
seyyar balık ekmekçiler uzağınızda kalır,
kalsın
bir yürüme yılı mesafesi var, adımlarla çok yazmaz
bunlar nerede mi olur bazen,
ankara'da;
deniz de var, insanlar da,
farzen.
var olmak kendini seçmektir
hangi karanlık pelerinini yaktıysan
giymekten vazgeçtiysen
bir insanı öldürmekten döndün
kendi zindanından yırttın
iyi hâlden salıverildin
var olmak kendini ekmektir
hangi karanlık tohumunu ezdiysen
ve büyütmekten vazgeçtiysen
saksısını kırmaktan döndün birinin
kendi hışmından yırttın
iyi hâlden salıverildin
var olmak kendini budamaktır
hangi karanlık yetini kırptıysan
bir insanı kırmaktan döndün
kendi idam sehpanı kırdın
iyi hâlden boynunu ipten çıkardın
var olmak geçmişe bakmaktır
hangi karanlık hamlene pişmansan
ve şahmat gururunu ezmeyecekse
bir kibrin hükümdarlığına son verdin
kralı ve çıplağını postuyla yere serdin
var olmak tutkuna tutunmaktır
hangi karanlık çalkantının köpüğünü aldıysan
ve kabarcıkları çocuklar gibi patlattıysan
izin vermedin nadir rastladığını kaybetmeye
kendini yalnızlıktan kurtardın
bir daha karşına çıkmazsa ne yapardın
var olmak kendini öldürmektir
hangi karanlık canavar ikizini aldırdıysan
ve yeşermesine ket vurduysan kara baharın
ölü doğacak ama evren kadar da yaşlı bir duygunun
kesiri olmaktır
bölündüğün yeri unutmamak.
32 mayıs 2022, 03:28
tercih edilmiyorsun
gün kurtarılıyor seninle
buna maruz kalmayı seçiyorsun
yapma, konuş benimle
17 haziran 2022, 00:24
bir özlem duyuyorum
burnumda tütüyor bir şey
vuslat arzusuyla dolu soluk borum
sigarayı içime çekmeden içiyorum
kanıma karışamıyor zehri
nedir ki bu istediğim
boğazıma düğüm atabiliyor
fakat kendini açığa vurmuyor
gözlerimi oyun için bağladığını sanıyorum
körebede öldürmek yoktu diye biliyorum
beni yere yatırıyor
başımı bekliyor garezli bir şefkâtle
ruhumun bedenimi terk edişine şahit olmak için
bense tanımlamak istiyorum yılmadan
mana bulsam, eminim doğrulacağımdan
bir özlem duyuyorum
neye, kime, müphem
ama hissime tapıyorum
bir çekirdek, iki dirhem.
10 temmuz 2022 00:10
başımı yastığa koyuşumun boynuma bir yağlı urgan geçirmek ile benzeştiği gecelerdeki ağlayışlarımın hakkı ödenmez. hesabı verilemeyecek şeylerin öcü de alınamaz. ne yaparsa yapsın, bana sırtını dönüşündeki kabahat balçıkla sıvanamaz. simsiyah bir güneşin karanlığı gibi durur geçmişimde. yaralı yüzüm, yaralı vücudum gibi kusurlu her şey. mükemmel değil hiçbir şey. ben biliyordum bunu, o henüz öğrenmemişti ve gömdü diri diri beni. bin pişman geldiğinde mezarımdan çıkarmaya, çoktan değiştirdiğimi görecek yerimi. çünkü yaşamam gerek son pişmanlığına şahit olmam için. inadına yaşayacağım ve beni bir tanrı'ymışım gibi isteyişine tekrar şahit olacağım.
1 temmuz 2022, 15:36
yanlış anlaşılma kaygısı ve bu kaygının cehennemi yaşatan hâli yanlış anlaşılmak, en çok da sevdiklerine karşı gerçekleştiğinde kıymetli hâle geliyor. hedefi ıskaladığında hissedilmesi gereken şey ya sapıyor sana geri dönmemek üzere, ya da bir bumerang gibi gelip sana saplanıyor "keşke"lerin kanatıcılığında.
"ben onu kastetmemiştim" cümlesi ne kadar kemirici, ne kadar acıtıcı olursa o kadar şiddetli sarf edildi bende o gün. anlaşılmak için ne kadar yırtınılırsa o kadar ayırdım kendimi kendimden, üstelik kâğıt kesiği gibi kendimi de kestim canımı yakarak. kesikler hâlâ acıyor. yardım et bana, olmadığım biri gibi hayal edip aklında, kurgulama sendeki nüfuzumu.
ben yine aynı benim, anlık olaylar zinciriyle karılmış çimentolarla inşa etme kendindeki beni. yeniden yarattığına inandığım ruhumu, tıkıştırma geri geldiği yere. beni o kadar çaresiz bıraktı ki huysuzluğun; kendim gibi olmayı bırak, kendime bile yabancılaştım o ucu sivri cümlelerinle. ne yapacağımı şaşırdım.
fakat sana hiçbir şeyi uydurmadım, anı kurtarmak için konuşmadım hiç seninle. "sandığın gibi değil"di hiçbir hamlem o gün. köşeye sıkışmış birinin şuursuz çırpınışlarıydı artık sona ersin bu an diye. yine koynuna alıp beni en iyi sen anlamaya başla artık diyeydi saçma sapan davranışlarım. beni sıkıştırdığın köşeden çekip çıkaracak olan da sensin. ben senin için yerleştim bu evrene, yerini beğenmiş bir çiçek gibiyim. yerimi değiştirme, yanıma gel.
28.05.2021, 22:05
bir radyo kanalını ayarlıyor zihnim
ankara frekansı benim kafada çekmiyor
bir ileri bir geri şakaklarım
parmak uçlarımın hassasiyeti de evlere şenlik
bir türlü yakalayamıyorum nostalji'yi
ellerim titriyor soğuğa daha kış kadar varken
ya da antenlerimi kırışından mütevellit
cızırtılı bir karanlık yokluyor ışığımı
"ışığımsın" hikâyesinin konçertosu tersten çalıyor
homurdanıp kesiyorum elektiriği.
bana aldığın kasetleri koyayım madem diyorum
sende kaldıklarını hatırlayıp kendim çalıyorum
kendim oynuyorum cesedimle
sahi sen beni öldürmüştün değil mi
ipini koparıp boynuma sarmıştın
hiç can çekişmeden razı olduğumu sanıyorsundur ölüme
dünyanın yörüngesini oynattı çığlıklarım
eski kulağı kesik gogh bile duymuştur
ama sen sağırın allahı.
ses tellerimin üzerine çıktın
kendin çaldın
kendin oynadın
kendinden çok başka birini
ya sen sen değildin
ya da ben insanlığa çok yabancı
kestiremedim umudun mevsimlik olduğunu.
20 Eylül 2022, 05:56
Keşke karşımdaki sandalyede hayatıma tek geceliğine dâhil olacak bir kadın oturuyor olmasaydı şu anda. Senin olmanı isterdim. Beni hiç kırmamış olarak, senin olmanı. Senden sonra hiç kimseye dokunmamış olmayı da dilerdim. Benden sonra hiç kimseye dokunmamış olmanı da. Ama hiçbiri mümkün değil. Hem kendimi biliyorum, hem seni tahmin ediyorum. Bir şeyler oldu. Sen başkalarıyla uyandın, ben başkalarıyla. Keşke böyle olmasaydı...
ağzımızdan yumurtladığımız zeytin çekirdekleri
sığ bir kâsede zeytinlerin yerini almış
ikimize yetecek kadar da biramız var
gözlerimiz birbirinden farklı iki afaka dalmış
bu geceyi unutmam
dizimde uyudun
ve uyandık tastamam
ıslağımla doluydun
ağzına kadar
şişeler boş
geçmişimiz uzun
geleceğimiz loş
yarına kadar.
ve birden aklımıza düşer
yaklaşık yarım saattir sevişmediğimiz
güneş doğmadan gardımız düşer
tekrar yanaşır vücutlarımız, tenlerimiz
hayranım sana,
hayran gönüllüğümle.
Ocak 2021
Başlığı bu tarih olan bir ses kaydı buldum telefonumda. En son onun için okuyup kaydettiğim bir Cemal Süreya şiirinin altında duruyordu. Merak edip açtım. Sadece nefes alıp veriş sesi vardı. Hatırladım. Yanımda uyurken kaydetmeye karar vermiştim. 1 dakika 8 saniye. Dinledim. Nefes alamıyorum. Hıçkıra hıçkıra ağladım, hiç utanmadan. Kimse yoktu yanımda, bir ben duydum beni.
öptüm seni bir gün rüyamda
sesini unuttukça dinlediğim kayıtlara ağlayıp uyuyakaldıktan sonra
enseni avuçlayan sağ elim titriyordu ağlamaktan
yatıştırıyordu beni boynuma sokuluşun
her şeyi kaçırışımıza hayıflandım bir ara
gündoğumunu
günbatımını
yasaksız sokakları, sabahları, akşamları
sarhoş argın şarkılar söyleyerek dönemeyişimizi eve
köşedeki çorbacıya uğrayamayışımızı
birlikte gülemediğimiz şakaları
ağlayamadığımız filmleri
gidemediğimiz tiyatro oyunlarını
ayrı kalışımızın alıp götürdüğü günler takılırken ağlara
içimdeki denizden tutuyordum hepsini
kabuklarını kaldırdığım yaralarımın altı
tuzlu hıçkırıkların biriktiği bir şehr-i yeraltı.
