bir radyo kanalını ayarlıyor zihnim
ankara frekansı benim kafada çekmiyor
bir ileri bir geri şakaklarım
parmak uçlarımın hassasiyeti de evlere şenlik
bir türlü yakalayamıyorum nostalji'yi
ellerim titriyor soğuğa daha kış kadar varken
ya da antenlerimi kırışından mütevellit
cızırtılı bir karanlık yokluyor ışığımı
"ışığımsın" hikâyesinin konçertosu tersten çalıyor
homurdanıp kesiyorum elektiriği.
bana aldığın kasetleri koyayım madem diyorum
sende kaldıklarını hatırlayıp kendim çalıyorum
kendim oynuyorum cesedimle
sahi sen beni öldürmüştün değil mi
ipini koparıp boynuma sarmıştın
hiç can çekişmeden razı olduğumu sanıyorsundur ölüme
dünyanın yörüngesini oynattı çığlıklarım
eski kulağı kesik gogh bile duymuştur
ama sen sağırın allahı.
ses tellerimin üzerine çıktın
kendin çaldın
kendin oynadın
kendinden çok başka birini
ya sen sen değildin
ya da ben insanlığa çok yabancı
kestiremedim umudun mevsimlik olduğunu.
20 Eylül 2022, 05:56
